Ulan

Ang buhay ko'y parang isang ulan
Minsan Lang dumating at agad nakakalimutan
Ang mga bagay na mahalaga.
Masakit masakit mamulat sa katutuhanang ika'y Wala na ako'y nilimot at ibinaon sa libingan ng ala ala .
Ala alang pilit kakalimutan sapagkat Wala na
Wala ng pag asa pang bumalik Ang dati'y ka'y Saya

Kaya hito ako ngayon at nag- iisa
Pinapatatag ng panahon at pagkakataong subukan muli Ang mabuhay na mag-isang dika kasama pagkat nilimot mo na nga

Oh ulan Sana SA iyong pagdating pawiin Mo Ang sakit na dala ng nakaraan ng tuluyan ng lumisan Ang sakit na nararamdaman sa iyong paglisan

This poem is about: 
Me
Guide that inspired this poem: 

Comments

Additional Resources

Get AI Feedback on your poem

Interested in feedback on your poem? Try our AI Feedback tool.
 

 

If You Need Support

If you ever need help or support, we trust CrisisTextline.org for people dealing with depression. Text HOME to 741741