De ramen tranen droeve druppels de winter kraait kale takkeneen spansel wars van lichtmaakt onrust tot plicht  Ik zag mezelf niet  gisterenvandaag ook nietDe spiegels ledigen fantome schijnselskijkend in zichzelf  winterblues ,buiktriest enogen tranend in gelaatsstrijd scheurend vechtend in bolle windik bloed doornend mijn weg  Kleuren tanen in donkere tintenals dodelijk absint,asbest ,zwarte pestRegenbogen vergrijzen ,Slaaptijdwij liggen togend in onze matrijzen